Inspiracje

JULIA CHILD

Pełna energii i charyzmy ulubienica Ameryki z lat 60-tych urodziła się w 1912 roku w Pasadenie. Ukończyła anglistykę w Massachusets. W czasie II wojny światowej poznała swojego męża. W 1946 roku Julia i Paul pobrali się i przenieśli do Paryża, ze względu na pracę dyplomatyczną Paula. W 1951 roku Julia ukończyła prestiżową szkołę kucharską Le Cordon Bleu. 10 lat później ukazała się jej bestsellerowa książka kucharska z przepisami na francuskie dania: Mastering the Art of French Cooking. Po powrocie do USA, od 1963 roku prowadziła telewizyjny program kulinarny emitowany przez kolejnych 10 lat. Do ostatnich lat swojego życia prowadziła także inne programy i wydawały kolejne książki kucharskie.

W jednej ze swoich książek- The French Chef Cookbook, Julia opowiada skąd w Amerykanach pojawiła się chęć sięgania po francuskie dania: W tamtych dniach w Białym Domu rezydowali państwo Kennedy wraz ze znakomitym francuskim szefem kuchni Rene Verdonem. Ponieważ każdy krok pary prezydenckiej obszernie komentowano w mediach, mówiono również o ich wybornych francuskich posiłkach. Popularność państwa Kennedych oraz możliwość dotarcia do Europy drogą powietrzną wystarczyły, by uwrażliwić amerykańskie podniebienia na kulinarne rozkosze. Problem w tym, że kuchnię europejską, a szczególnie francuską, uważano za zbyt skomplikowaną i elegancką...Mimo to Amerykanie powracający z zagranicy pragnęli jadać na sposób francuski. W latach sześćdziesiątych XX wieku ludzie mieli więcej czasu na domowe gotowanie, gdyż zawodowo pracował zazwyczaj tylko jeden członek rodziny. Właśnie w takim klimacie kulinarnym rozpoczęła się emisja programów...

Julia Child odznaczona została Legią Honorową, Medalem Wolności i doktoratami honoris causa kilku uczelni. 

W 2002 roku pisarka Julie Powell rozpoczęła projekt, który polegał na zrealizowaniu przez nią przepisów z książki Mastering the Art of French Cooking. Swoje doświadczenia opisywała na blogu, a w 2005 roku wydała w formie książki, w naszym kraju znanej pod tytułem: Julie i Julia. Rok niebezpiecznego gotowania.  

Z pewnością pamiętacie fantastyczny film, który powstał na podstawie tej książki w 2009 roku z niesamowitą Meryl Streep w roli Julii Child. Jeśli jeszcze go nie widzieliście to serdecznie polecam! 

Z pełną odpowiedzialnością mogę polecić książki tej fantastycznej kobiety. Moja przygoda z jej radami i przepisami dopiero się zaczęła. Mam nadzieję, że będziecie mi towarzyszyć i próbować gotować razem ze mną. Uczmy się od najlepszych.

NIGELLA LAWSON

Z pewnością wszyscy znają tą Panią z kilku serii kulinarnych programów z jej udziałem. Nigella gotuje całym sercem i z sercem. Dla rodziny, znajomych i siebie. Nazywana boginią, seksowna Brytyjka uwodzi, kokietuje i sprawia, że natychmiast ma się ochotę złapać za garnki i wyczarować coś pysznego. Przynajmniej na mnie tak działa. 

Nigella urodziła się w 1960 roku w Londynie. Pochodzi z żydowskiej rodziny. Jej ojciec był politykiem, a matka spadkobierczynią Lyons Corner House, rodzinnej sieci restauracji i sklepów. Nigella dwukrotnie wychodziła za mąż. Ma dwoje dzieci z pierwszego małżeństwa: córkę Cosimę i syna Bruna. Ukończyła z wyróżnieniem Lady Margaret Hall w Oxfordzie, na kierunku filologia średniowiecza. W 1986 roku została zastępcą redaktora literackiego w Sunday Times, prowadziła także kolumnę kulinarną w Spectator. Na ekranie telewizyjnym zadebiutowała w 1998 roku. Jest autorką kilku książek: Nigella gryzie, Lato w kuchni przez okrągły rok, Nigella ekspresowo, Nigella świątecznie, Kuchnia. Przepisy z serca domu, Jak być domową boginią, Nigellissima, Nigella ucztuje. 

Osobiście bardzo utożsamiam się z podejściem Nigelli do gotowania. Nie powinna być to czynność, którą wykonujemy za karę, z przymusu, z poczuciem winy. Gotowaniem i jedzeniem należy się cieszyć. Przytoczę krótki fragment z jednej z książek, którym mam nadzieję zachęcę Was do gotowania: Rozumiem, dlaczego gotowanie może budzić wszelkie obawy, a kuchnia wydaje się miejscem raczej wywołującym stres, a nie przynoszącym pociechę. Jestem przekonana, że po części wiąże się to ze współczesnym kultem mistrzów kuchni, podsycanym histerycznym dążeniem do doskonałości. Ja nie jestem mistrzem kuchni, przeraża mnie, gdy jestem za kogoś takiego uważana i sprzeciwiam się.(...) Nie gotuję dlatego, że powinnam, ale dlatego, że chcę. Kuchnia nie jest dla mnie miejscem, z którego chcę uciekać, ale do którego chcę wracać.(...). 

Kończąc słowami Nigelli- Bój się, ale mimo to gotuj.